پیش از این پرسیده بودم چرا قرآن اَمر به فرو خوردن خشم می کُنَد ولی انسان ها پژوهش کرده اَند و دیده اَند این کار برای قلب ضرر دارد.
واقعیت این است که یک خطا در بَرگردان ترکیب «کظم غیظ» به پارسی صورت گرفته و باعث این پرسش شده. بنای اسلام بَر رعایت حق است و در نتیجه با ضرر رساندن به سایرین و خود مخالف؛ قرآن می گوید اگر خشم گین شدی، خشمت را جوری نشان نده که به بقیه یا خودت آسیب برسانی (توجّه کُنید که برخی ابراز عصبانیت ها هم به نوبه ی خود زیان بار اَند و آسیب های مثلن قلبی برای انسان پدید می آورند)، نَه این که خشمت را فرو بخوری و باز هم برای خودت آسیب ایجاد کُنی. بنا بَر این خشم را می توان ابراز کرد منتها به شیوه ای که آسیبی ایجاد نکُند، نه برای شخص و نه برای دیگران. «کظم غیظ» یعنی «نشان دادن خشم به شیوه ی بی آزار».
اگر کَسی آن نوشته را خوانده و برایش پرسش ایجاد شده، حتمن این توضیح را بخوانَد!
از رَنجی که می‌بَریم 