چه قَد امضای مهندس به شخصیتش می آد…
Archive for the 'رَنج' Category
آخِرُ الزَّمان
31 مِی 2010پسر ها، زیر ابرو های ِ شان را بَر می دارند، مو های ِ شان را های – لایت می کُنند، مو های قفسه ی سینه ی شان را از بین می بَرند و گوش واره آویزان می کُنند؛
دختر ها، برای صدا کردن یک دیگر، سوتِ دو انگشتی می زنند.
رو نوشت نخست به: امیر تَتَلو .Ft اردلان طعمه،
رو نوشت دوّم به: دختران دبیرستانی ای که اِم روز دیدم.
اَلاَمان
30 مِی 2010اگر انسان اشرفِ مخلوقات است که وای بَر سایر ِ المخلوقات.
سال گَرد دوّم خُرداد
23 مِی 2010یادش به خیر؛ هم 76، هم 88…
اینه معنی ِ روز مرّه گی*
22 مِی 2010احتمالن باید بتوانم با چشمِ بسته و گوش ِ نا شنوا هم کار های روزانه اَم را انجام دهَم.
* از ترانه ی «روز مرّه گی»، گروه «کیوسک»
حکمت
16 مِی 2010مردنِ فقرا، مثِ دادنِ زنِ پول دارا بی صدا ست…
حراج اخلاق
9 مِی 2010دلم شور می زنه…
8 مِی 2010نیمکت های پارک، صبح های خیلی زود که هنوز پارک خالی ست، جای نشَستن ندارد؛ شده تختِ خواب کارتُن خواب ها…
زمستان ها چه کار می کُنند خدایا؟
بعضی ها… – 1
7 مِی 2010از بس دروغ می گویند، خودِ شان هم باور ِ شان می شود. فرموده اَند: «بالا ترين حدّ آزادی در ايران است».
19 خُرداد 1388، سخن رانی مهندس موسوی در مُصَلّا
6 مِی 2010یادش به خیر که چه شاد بودیم…